Λένα Λατινοπούλου: Την πρώτη φορά που ήρθατε στην Ελλάδα, παίξατε με τους Piano Magic, τώρα με τους Mogwai. Μεταξύ του post-rock των Mogwai κι αυτό των Piano Magic, που ακριβώς θα τοποθετούσες τη μουσική των Kwoon; Τα δύο αυτά γκρουπ είναι μεταξύ εκείνων που σας ώθησαν να παίξετε post-rock; Υπάρχουν γενικά κάποια σχήματα που σας έσπρωξαν προς αυτήν την κατεύθυνση;
Sandy Lavallart: Ο ήχος μας μοιάζει περισσότερο με τον ήχο των Mogwai, όταν γράφαμε τον πρώτο μας δίσκο ήμασταν πολύ επηρεασμένοι από αυτούς, είναι σπουδαίο για μας που θα μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους.
Λ. Λ.: Αλλά γκρουπ του χώρου που, κατά κάποιο τρόπο, σας καθοδήγησαν ή με τα οποία θα θέλατε να συνεργαστείτε?
S. L.: Οι Explosions in the Sky από το Τέξας, οι Ισλανδοί Sigur Rós, που επίσης μας επηρέασαν στην αρχή, ακόμη βέβαια τους αγαπάμε πολύ, οι Godspeed You! Black Emperor, οι Γιαπωνέζοι Mono, υπάρχουν πολλά, αυτά είναι τα αγαπημένα μας.
Λ. Λ.: Μερικοί λένε πως το post-rock έχει ήδη πεθάνει. Υποθέτω ότι δε συμφωνείς. Πως βλέπεις το μέλλον για το post-rock;
S. L.: Εξαρτάται από τη χώρα. Στην περιοδεία μας, έχει καμιά τρεις μήνες, παίξαμε στην Πολώνια, την Ρουμανία, το Βέλγιο, την Γερμανία, την Αγγλία, την Ιρλανδία, την Ελβετία, την Τσεχία και, βέβαια, την Γαλλία
Παρατηρήσαμε ότι ανάλογα με τη χώρα ήταν μεγαλύτερο ή μικρότερο το κοινό, λιγότερο ή περισσότερο πωρωμένο ή νέο. Το κοινό, στην Πολωνία και τη Ρωσία είναι πολύ νέο, εκεί ακούν πολύ post-rock.
Γενικά, πάντως, ναι, αυτή η μουσική είναι πολύ ιδιαίτερη, ίσως και να μην υπάρχει πολύ χώρος ή μέλλον για αυτήν. Τώρα, εμείς, όταν ακούμε τη μουσική μας, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε 100% post-rock, έχουμε κι άλλες επιρροές πιο indie και pop-rock, επιρροές όπως από τη μουσική των Coldplay, ας πούμε… το νέο μας άλμπουμ είναι μια μίξη όλων αυτών… Για το μέλλον μας ως γκρουπ, δεν ξέρω αν θα είναι μακρύ, θα δούμε…
Λ. Λ.: Ναι όντως υπάρχει ξεκάθαρα μια εξέλιξη στους δίσκους σας… Μια που ανέφερες όλες αυτές τις χώρες, τραγουδάτε στα αγγλικά αν και είστε Γάλλοι, υπάρχει όμως κάτι που διαφοροποιεί το γαλλικό post-rock από το αμερικάνικο, το καναδέζικο, το βρετανικό; Πώς είναι η γαλλική σκηνή;
Λ. Λ.: Έχετε κερδίσει διάφορα βραβεία για το video-clip του τραγουδιού σας “I lived on the moon”. Όλη αυτή η ιστορία με την εικόνα, βλέπε video, visuals στις συναυλίες, ευφάνταστα εξώφυλλα, είναι ένα μέσο για το μουσικό να συμπληρώσει όσα εκφράζει με τη μουσική του ή μια υποχρέωση, μια αναγκαιότητα για να επιβληθεί στην αγορά;
S. L.: Πιστεύω ότι τα γκρουπ του δικού μας μεγέθους, μετρίου μεγέθους που ακόμη εξελίσσεται, ενδιαφερόμαστε πολύ να κτίσουμε μια εικόνα, ιδιαίτερα μέσω του ιντερνέτ, που έχει τρομερή δύναμη, πολύ μεγαλύτερη σήμερα απ’ ότι η τηλεόραση ή κάθε άλλο μέσο. Τα νέα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με το ιντερνέτ, αν τους ρωτήσεις για ένα συγκρότημα, δε θα πάνε στο δισκοπωλείο, θα πάνε κατευθείαν και μόνο στο Youtube για να δουν περί τίνος πρόκειται… Και για να σου απαντήσω, πιστεύω ότι για τον καλλιτέχνη σήμερα δεν είναι ακριβώς μια υποχρέωση αλλά μια δυνατότητα που έχει κάθε λόγο να εκμεταλλευτεί, μια δυνατότητα που μάλιστα έχουν όλοι. Αρκεί πάντα η εικόνα, τα βίντεο να είναι πρωτότυπα και όμορφα, η μουσική να είναι καλή και όλα να δένουν, να λειτουργούν καλά μαζί. Μετά, η διάδοση γίνεται από μόνη της. Έτσι έγινε και με το βίντεο μας “I lived on the moon”, το πράγμα προχωρά από μόνο του, ακόμη υπάρχουν άνθρωποι, μετά από τρία χρόνια, που το ανακαλύπτουν και αφήνουν σχόλια. Έχει πάνω από 2 εκατομμύρια προβολές πράγμα εντυπωσιακό για ένα γκρουπ ανεξάρτητο σαν το δικό μας, αυτό είναι ένα παράδειγμα…
Λ. Λ.: Ποια θα μπορούσε να είναι η έκπληξη για όσους θα έρθουν να σας δουν στις συναυλίες στην Ελλάδα;
S. L.: Η έκπληξη; Χα! Η έκπληξη, εξ ορισμού, είναι για να την ανακαλύψεις επί τόπου, αλλιώς δεν είναι έκπληξη… Θα δείξει, για μένα είναι ήδη έκπληξη η συνεύρεση Kwoon με Mogwai, είμαστε πραγματικά πολύ χαρούμενοι που παίζουμε μαζί τους, πιστεύω ότι θα υπάρχει πολύ μεγάλη συνοχή μεταξύ πρώτου και δευτέρου μέρους, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Θα είναι, νομίζω, μια πολύ καλή βραδιά…
Λ. Λ.: Κι εγώ, θέλεις να προσθέσεις κάτι;
S. L.: Ναι! Περιμένω με ανυπομονησία να ξαναπαίξω στην Ελλάδα! Ελάτε! Θέλουμε πολύ να μπερδευτούμε μετά με το κοινό και να μιλήσουμε, να έρθουμε σε επαφή με τους ανθρώπους… Τα λέμε λοιπόν στην Ελλάδα, την Παρασκευή και το Σάββατο.
Η κουβέντα, με όλη τη σχετική μουσική υπόκρουση, όπως παρουσιάστηκε στον «Λίγο καπνό ακόμα” του Rockarolla Radio, εδώ: