Ομολογώ ότι οι συνεντεύξεις ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Ούτε υπήρξα γενικότερα φίλος της τεχνολογίας, πέραν των απολύτως απαραίτητων προκειμένου να μην «μένω πίσω απ’ τον κόσμο» (άσχετα αν αυτός πάει κατά διαόλου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…). Πόσο μάλλον, όταν έχεις κι έναν boss (λέγε με και Κώστας «Rusty» Πετρίδης, χε) να σε αγχώνει με ανταποκρίσεις, εκπομπές, κριτικές κλπ κλπ. Paysafe cards και skype recorder τελικώς απεδείχθησαν άγνωστες λέξεις, οπότε, μετά από αρκετή καθυστέρηση (Σαλόνικα, χαλαρά είσαι, τρομάρα μας…) το πνεύμα του old school κυριάρχησε: τηλεφωνική συνέντευξη και ταχύτητα του φωτός στην πληκτρολόγηση των απαντήσεων που μας έδωσε, για λογαριασμό του Rockarolla, ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Power Crue, Γιώργος Πρίτσης. Τον ευχαριστώ άπειρα για την υπομονή του, το χρόνο που διέθεσε (σχεδόν μία ώρα παρακαλώ), και τις απαντήσεις που έδωσε, σχετικά με τον τελευταίο δίσκο τους, το επερχόμενο live στις 30 του μήνα στο Κύτταρο, και άλλα πολλά, σε μία συνέντευξη που αποτελεί «βάπτισμα πυρός» για τον γράφοντα και, αν μη τι άλλο, σίγουρα κάτι ξεχωριστό.
Προτού ξεκινήσω, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Θεοχάρη Βαβαλίδη και Κώστα «Witchkiller» Χωριανόπουλο για την πολύτιμη βοήθειά τους. Το εκτιμώ απεριόριστα.
Spent On You: Απόστολος Τζώτζης
ΑΠ:Καλησπέρα Γιώργο, με συγχωρείς τόσο για την ενόχληση, όσο και για το ακατάλληλο της ώρας. Θεώρησε το περισσότερο σαν μια φιλική κουβέντα, παρά σαν συνέντευξη από «metal δημοσιογράφο».
ΓΚ: Καλησπέρα Απόστολε. Κανένα πρόβλημα.
ΑΠ: Το 2012 κυκλοφορήσατε την τελευταία σας δουλειά με τίτλο Wreck the Eternal Tyranny. Πες μας μερικά λόγια για αυτήν (ηχογράφηση, παραγωγή, artwork).
ΓΠ: Είναι άλμπουμ που το δουλεύαμε αρκετά χρόνια, είχε ηχογραφηθεί αρκετά νωρίτερα από το 2012, αλλά λόγω αλλαγών στη σύνθεση (τραγουδιστής και ντράμερ) κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2012. Το artwork, όπως και τα βιντεοκλίπ της μπάντας τα έχει αναλάβει ο Γιώργος Οικονόμου (μπάσο) και η ηχογράφηση έγινε στο studio του Στάθη Παυλάντη (σ.σ. κιθαρίστας στους επικούς Reflection). Τα περισσότερα τραγούδια τα έχουν γράψει ο Γιώργος και ο Θανάσης. Υπάρχει το προσωπικό στοιχείο όλων μας, αλλά τα περισσότερα τραγούδια τα έχουν γράψει αυτοί.
ΑΠ: Γιατί τόσο μεγάλη χρονική διαφορά μεταξύ αυτού και του προηγούμενου «Night… mares»;
ΓΠ: Το «Wreck the Eternal Tyranny» ήταν να κυκλοφορήσει κανονικά το 2009, οι ηχογραφήσεις είχαν τελειώσει από το 2010, αλλά λόγω αλλαγών στη σύνθεση και δυσκολιών στην ανεύρεση εταιρίας καθυστέρησε η κυκλοφορία του.
ΑΠ: Παρατηρώ ότι το «… Tyranny” κινείται στο γνώριμο ύφος της μπάντας (δυνατά leads, τσαμπουκαλεμένη φωνητική ερμηνεία, heavy riffs, κάποιες πορωτικές μπασογραμμές εδώ κι εκεί), με μια δόση μεγαλύτερης επιθετικότητας – ίσως και λίγο πιο βλοσυρό/σκοτεινό στο ύφος του - και κάποιων πιο μοντέρνων στοιχείων όσον αφορά το παίξιμο. Θέλω τη γνώμη σου πάνω σε αυτό.
ΓΠ:Ισχύουν αυτά που λες, όπως επίσης και το γεγονός ότι είναι λίγο πιο σύγχρονο, τόσο από άποψη παιξίματος, όσο και από άποψη παραγωγής. Τόσο ο τίτλος, όσο και οι στίχοι, όπως και η διάθεση του άλμπουμ αντικατοπτρίζουν την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας. Θα το χαρακτήριζα έως και προφητικό, καθώς όταν γράφονταν τα κομμάτια δεν είχαμε φτάσει, σε επίπεδο χώρας, σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
ΑΠ:Ποια είναι μέχρι στιγμής η ανταπόκριση του τύπου (ηλεκτρονικού και γραπτού, εγχώριου και μη) και του κόσμου στο δίσκο; Είχαν υποστήριξη οι Power Crue από τα ελληνικά metal έντυπα στη διάρκεια της πορείας τους;
ΓΠ: Δεν υπήρξε βοήθεια από πουθενά. Δεν ήμασταν μέσα στα πράγματα, δεν είχαμε γνωστούς και φίλους, ούτε και «βύσματα» ώστε να προωθηθεί η δουλειά μας, και ο λόγος είναι κυρίως ότι δεν μας πολυενδιέφερε η προώθηση των άλμπουμ, διότι ανέκαθεν οι Power Crue έπαιζαν, παίζουν και θα παίζουν heavy metal, διότι αυτό αγαπάμε, αυτό μας αρέσει να κάνουμε και δεν ζούμε από αυτό.
Σε ό,τι αφορά τους οπαδούς, υπάρχει σχεδόν πάντα μεγάλη ανταπόκριση όταν κάνουμε κάτι, στα πλαίσια πάντα του underground χώρου που κινούμαστε εμείς, με αποκορύφωμα την επερχόμενη συναυλία στο Κύτταρο το ερχόμενο Σάββατο με Marauder και Inphaze όπου μέχρι στιγμής η προπώληση έχει πάει πάρα πολύ καλά και υπολογίζουμε ότι θα έχουμε σίγουρα πάνω από 500 άτομα, ίσως δε να είναι και sold out.
ΑΠ: Μίλησε μου για τους στίχους του «…Tyranny». Παρατηρώ ότι γενικότερα οι στίχοι σας κινούνται γύρω από ζητήματα κοινωνικά/πολιτικά (βλ. Enemy Brothers, We Against Us), χωρίς ωστόσο να αποκλείεται και η τάση για ενδοσκόπηση/ προσωπικό βίωμα (βλ. και On The Run, Sign of Rage LP).
ΓΠ:Ανέκαθεν οι Power Crue δεν είχαν την τυπική heavy metal θεματολογία. Πάντα μας ενδιέφερε να εκφράζουμε προσωπικά βιώματα μέσα από τους στίχους μας και τα τελευταία χρόνια, μιας και τα τρία βασικά μέλη της μπάντας, ο Γιώργος, ο Θανάσης κι εγώ είμαστε και πάνω από 40 ετών, εξ ου και οι επιθετικοί στίχοι ενάντια σε ένα σάπιο σύστημα το οποίο το βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Η ηλικία, αυτό που λέμε «βάζω νερό στο κρασί μου» έχει λειτουργήσει ακριβώς αντίθετα σε εμάς. Μας εξοργίζει το γεγονός ότι ένα λάθος σύστημα εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους προσπαθώντας να τους αποσπάσει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής προς όφελός του.
ΑΠ: Οι Power Crue δισκογραφικά υπάρχουν από τις αρχές των 90s, αν και, απ’ όσο ξέρω (συγχώρεσε την όποια άγνοιά μου, έχει να κάνει με τη μικρή μου ηλικία), η μπάντα υφίσταται από τα μέσα των 80s. Μίλησε μου για ομοιότητες και διαφορές του «τότε» με το «τώρα». Παρακολουθείς τη σκηνή σήμερα; Και αν ναι, ποιους ξεχωρίζεις από τα εγχώρια συγκροτήματα;
ΓΠ: Ως ιδρυτικό μέλος των Power Crue, να σου πω ότι η μπάντα υπάρχει από το 1982 με τον Μιχάλη Παγώνη (πρώην Μarauder) και τον Νίκο Νακούδη ο οποίος σήμερα βρίσκεται στη Βουλγαρία. Ξεκινήσαμε σαν μία μαθητική μπάντα, καθαρά «για πάρτη μας», που λέμε. Φαντάσου, και αυτό στο λέω για τη συνέντευξη, ότι, όταν είχα πάει σ’ έναν ξάδερφό μου και βρήκα μια κιθάρα, του ζήτησα να μου τη δανείσει για να δω τι παίζει (φυσικά εκεί «κόλλησα»), λίγες μέρες και ο Μιχάλης πήγε με τη σειρά του να αγοράσει κι αυτός μία κιθάρα, αναλαμβάνοντας παράλληλα και το ρόλο του τραγουδιστή και μετά από λίγο καιρό πήγε και ο Νίκος ο οποίος όμως γύρισε πίσω με ένα μπάσο, χαχα. Λάβε υπόψη σου ότι ήμασταν 12 χρονών τότε. Και λάβε υπόψη σου και την εποχή: ούτε βιντεοκλίπ, ούτε βιντεοκασέτες, ελάχιστο Heavy Metal υλικό στο οποίο να μπορείς να έχεις πρόσβαση. Ο Νίκος λοιπόν δεν ήξερε ότι είχε αγοράσει μπάσο, νόμιζε ότι είχε αγοράσει κιθάρα και τις δύο – τρεις πρώτες βδομάδες το κουρδίζαμε σαν κιθάρα, μέχρι που, ρωτώντας, μάθαμε ότι αυτό που είχε πάρει ο Νίκος λέγεται μπάσο και κουρδίζεται διαφορετικά, χαχαχα!
Πάντα παρακολουθούσα την ελληνική σκηνή, χωρίς να είμαι ιδιαίτερα μέσα στα πράγματα. Τώρα υπάρχουν καλύτερες μπάντες σε σχέση με τότε. Σήμερα βγαίνουν μουσικοί οι οποίοι παίζουν απίστευτα. Τώρα, για το ποιους ξεχωρίζω… Από το ότι έχουμε έναν Gus G. Που παίζει με τον Ozzy, αν το έλεγες αυτό πριν κάποια χρόνια δεν θα το πίστευε κανείς… Τώρα σε ό, τι αφορά συγκροτήματα όπως οι Rotting Christ ή οι Septic Flesh, παίζουν αυτό που παίζουν σωστά και σοβαρά, είναι και ένα είδος το οποίο, κατά την άποψή μου, πουλάει πολύ περισσότερο σε σχέση με το κλασικό heavy metal, τόσο εντός όσο και εκτός, με αποτέλεσμα να έχουν μία παγκόσμια διακίνηση του υλικού τους. Από κει και πέρα, σε ό,τι αφορά το κλασικό metal, έχουμε πολύ καλύτερους μουσικούς σε σχέση με τότε, αλλά οι τότε συνθέσεις τολμώ να πω ότι ήταν καλύτερες.
ΑΠ: Μίλα μου για τις επιρροές που έχεις ως μουσικός, αγαπημένους δίσκους, κλπ.
ΓΠ: Προσωπικά έχω πολύ στενά μουσικά όρια (σ.σ. open – minded, που λένε και στο χωριό μου, χαχαχα), κάτι που δεν με στεναχωρεί κιόλας, δηλαδή οι αγαπημένες μου μπάντες δεν ξεπερνάνε τις 10 – 15 στον αριθμό, όλες απ’ τη δεκαετία του 80, χαρακτηριστικά να αναφέρω μπάντες όπως Dio, του οποίου είμαι και φανατικός οπαδός, Maiden, Saxon, Priest, Accept, ενώ πάρα πολύ μου αρέσουν οι Slayer και συγκροτήματα τύπου Primal Fear, Running Wild, τα κλασικά…
ΑΠ: Στις 30 του μηνός (και συγχώρεσέ με και για την καθυστέρηση της συνέντευξης!) δίνετε επετειακό Live μαζί με τους Μarauder και InPhaze. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Παγώνης πέρασε από τις τάξεις σας, ενώ είχε τραγουδήσει και στο ιστορικό πια, 1821 των τελευταίων. Μίλα μου για τη σχέση που έχουν τα δύο συγκροτήματα.
ΓΠ: Σε διορθώνω: ο Μιχάλης ξεκίνησε μαζί μας, μεγαλώσαμε μαζί, έχει γράψει τα δύο πρώτα demos μας, Power Crue και Alive Again, και θα έγραψε και τον πρώτο δίσκο αν δεν τον εμπόδιζαν προσωπικοί λόγοι να το κάνει. Με τους Marauder είμαστε φίλοι από πριν να γίνουμε μουσικοί, και παραμένουμε ακόμα. Η πρώτη κιθάρα του Γιώργου (Σωφρονάς, κιθαρίστας στους Marauder) ήταν η δική μου κιθάρα, την οποία του είχα δώσει εγώ, και όταν βρήκε κάτι καλύτερο μου την έδωσε πίσω.
ΑΠ: Ποια είναι τα άμεσα σχέδια για το μέλλον; Συναυλίες εκτός Αθηνών; Δεν είναι καιρός να σας δει και η Θεσσαλονίκη κάποια στιγμή;
ΓΠ:Ειλικρινά σου μιλάω, δεν ξέρω το λόγο, αλλά δεν είχαμε ποτέ πρόταση για να παίξουμε στη Θεσσαλονίκη. Θα έλεγα ότι είναι ένα απωθημένο της μπάντας, μέχρι στιγμής έχουμε φτάσει μέχρι τη Λάρισα. Εξαρτάται καθαρά από τους διοργανωτές και όχι από εμάς. Ελπίζω κάποια στιγμή να έρθουμε κι εκεί. Μας ενδιαφέρει πολύ, η Θεσσαλονίκη έχει καλή και δυνατή σκηνή. Οι Power Crue, επειδή το επόμενο Live έχει μια προεργασία τριών μηνών, κι εδώ σου καταθέτω την προσωπική μου άποψη, underground live με προεργασία τριών μηνών δεν νομίζω ότι έχει στηθεί ποτέ στην Ελλάδα, και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό, με τα ανάλογα σκηνικά, οπτικά και ηχητικά εφέ, κάλυψη από εννέα κάμερες κλπ, κι ένας από τους λόγους που το διοργανώνουμε είναι για να το βιντεοσκοπήσουμε ώστε να κυκλοφορήσει το πρώτο επίσημο live DVD της μπάντας.
ΑΠ: Το 2011 επανακυκλοφόρησε το Sign of Rage LP. Θέλω να μου πεις πώς βλέπουν οι Power Crue το συγκεκριμένο δίσκο, λεπτομέρειες πίσω από την επανακυκλοφορία του, τι σημαίνει για σένα αυτό, και τέλος, αν υπάρχουν σχέδια επανακυκλοφορίας για την υπόλοιπη δισκογραφία σας.
ΓΠ: Το S.O.R. κατά την προσωπική μου άποψη είχε πολύ καλά τραγούδια και κυκλοφόρησε και σε εποχές που ήταν πολύ καλές για το heavy metal στην Ελλάδα και όχι μόνο, με αποτέλεσμα να γίνει sold out εν ριπή οφθαλμού. Είχαμε ξανακάνει μία κοπή, κάποιο διάστημα αργότερα από την κυκλοφορία του, η οποία έγινε και αυτή sold out, και μετά από αρκετά χρόνια ο Κυριάκος από την Lighten the Underground μας πρότεινε να το επανακυκλοφορήσουμε σε βινύλιο.
Τότε τα τραγούδια βγαίνανε ως εξής: ερχόταν κάποιος με μία ιδέα, την πιάναμε και τη δουλεύαμε στο δικό μας στούντιο για μήνες, αλλά μιλάμε για καθημερινή ενασχόληση. Τώρα, λόγω ηλικίας και υποχρεώσεων, τα τραγούδια έχουν περισσότερο το ατομικό στοιχείο, παρά το συλλογικό. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, το Sign of Rage, επειδή είχε περισσότερη συλλογικότητα, μου αρέσει πολύ, και μην ξεχνάς ότι μου θυμίζει και πιο καλές εποχές, έτσι;
ΑΠ: Μίλησε μου για το Stay Heavy. Προσωπικά μιλώντας, μου αρέσει άπειρα, αν και τελικά κατέληξα στο Sign of Rage. Ορμητικό, αλήτικο, με άλλα λόγια, ό,τι πρέπει να πρεσβεύει το heavy metal! Πες μου για εκείνη την περίοδο και, αν θέλεις, μιλάμε και για τον Γιώργο (σ.σ. Ροδόπουλος, τραγουδιστής του συγκροτήματος στο stay heavy, RIP).
ΓΠ:Το Stay Heavy δουλεύτηκε και γράφτηκε στην καλύτερη περίοδο της μπάντας. Αρκεί να σου πω ότι εκείνη την εποχή κάναμε τρεις με τέσσερις πρόβες την εβδομάδα, χωρίς αυτό να είναι αντικείμενο δουλειάς, μάλλον ευχαρίστηση ήταν για μας, και τότε η μπάντα έκανε δέκα με δώδεκα συναυλίες το χρόνο, τουλάχιστον. Οπότε, εκτός από μία πολύ δεμένη μπάντα, ήμασταν και μια πάρα πολύ καλή παρέα. Ο drummer εκείνης της εποχής, ο Γιώργος ο Χρήστου, τώρα μένει μαζί σας στη Θεσσαλονίκη (δεν μπορώ να θυμηθώ πού παίζει τώρα, μου διαφεύγει…). Τότε τραγουδιστής ήταν ο Γιώργος Ροδόπουλος, πολύ καλή φωνή, πολύ δυνατή φωνή και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τραγούδησε και σε ένα πραγματικά πολύ δύσκολο από πλευράς φωνητικών album, και μάλιστα ενώ ήταν σχετικά άπειρος και μικρός σε ηλικία. Ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν γενικότερα από τη μπάντα και από τη ζωή μου, ο καλύτερός μου φίλος, με πάντρεψε μάλιστα, τα τελευταία χρόνια είχε μπει στο λιμενικό και είχε πάρει μετάθεση στην Πάτρα, παρόλα αυτά η απόσταση ουδέποτε μας χώρισε σαν φίλους, απεναντίας μιλάγαμε καθημερινά στο τηλέφωνο. Σκοτώθηκε πάρα πολύ άδικα, λόγω των έργων που γίνονταν στην Εθνική Οδό Αθηνών – Πατρών. Μιλήσαμε Τετάρτη βράδυ όπου μου είχε πει ότι θα βγει για μια μπύρα με ένα συνάδελφό του, αλλά η διαδρομή που ακολούθησε ήταν από την παλαιά εθνική οδό, όπου σε κάποιο σημείο, άγνωστο πώς, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και λόγω κακής τοποθέτησης της προστατευτικής μπάρας, αυτή κατά την πρόσκρουση του αυτοκινήτου ξεκόλλησε και τον σκότωσε. Στην ουσία λοιπόν, τον Γιώργο σκότωσε ένα δολοφονικό κράτος, που με τις λαμογιές και τις κακοτεχνίες του επιτρέπει να υπάρχουν δρόμοι – καρμανιόλες… Εν κατακλείδι, οι Power Crue έχασαν ένα πολύ καλό μέλος και φίλο, για αυτό και το Stay Heavy, που ήταν και ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, θα είναι πάντα αφιερωμένο σε αυτόν, όπως και πάντα, καθετί από ό,τι κάνουμε, θα γίνεται στη μνήμη του.
ΑΠ:Δώσε το μήνυμά σου στους οπαδούς των Power Crue που θα είναι στο live. Τι να περιμένουν από εσάς εκείνη τη μέρα; Τι επακολουθεί την επομένη του live;
Το Σάββατο θα γίνει ένα πάρα πολύ δυνατό live, και όχι μόνο εξαιτίας των Power Crue. Θα έχουμε ένα τρίωρο show καταιγιστικού heavy metal, είναι κάτι που και οι Marauder, και οι inphaze και εμείς το εγγυόμαστε. Τώρα, σε ό, τι αφορά το μέλλον, οι Power Crue έχουν να ασχοληθούν με την παραγωγή και κυκλοφορία του live DVD, ενώ αμέσως μετά το live ξεκινάμε να δουλεύουμε υλικό για τον πέμπτο δίσκο. Έχουμε αποφασίσει να κάνουμε καλές παραγωγές και να οργανώσουμε σωστά τις συναυλίες μας από εδώ και στο εξής, διότι οι λάθος οργανωμένες συναυλίες στην Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο. Αν δεις και το videoclip μας “Crow Above Child” (σ.σ. το έκανα και σκοτώνει, τσεκάρετε), θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για μια άκρως επαγγελματική δουλειά, τα σχόλια για την οποία μέχρι στιγμής ήταν πάρα πολύ θετικά.
ΑΠ:Κλείσε τη συνέντευξη όπως εσύ νομίζεις. Εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου.
ΓΠ: Εγώ ευχαριστώ για τα δικό σου χρόνο. Εύχομαι η ελληνική σκηνή να βρει το δρόμο της και το metal να συνεχίσει δυνατά όπως πάντα, κάτι που εκτός από ευχή, είναι και πεποίθηση. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά σε κάποιο live. Stay Heavy!
{fcomment}