Good to know: ο δίσκος κυκλοφορεί και σε 12ιντσο βινύλιο.
Ο Rockarolla τις βρήκε μόλις 4 μέρες πριν την παρουσίαση του δίσκου τους
και τις… ανέκρινε στην κυριολεξία!
Συνέντευξη στη Δέσποινα Γερασιμίδου
Πόσο θάρρος χρειάζεται για να μπεις στη μουσική βιομηχανία σε μια τέτοια εποχή;
Μ+Ν: Μάλλον τρέλα χρειάζεται... και σίγουρα να το θέλεις πολύ. Και άγνοια κινδύνου…
Δεν το αντιμετωπίσαμε ποτέ σαν πρόβλημα με την έννοια, ότι από την αρχή θέλαμε
πάρα πολύ να το κάνουμε και δεν ήταν σκοπός μας να βγάλουμε χρήματα από αυτό.
Είχε η καθεμία τη δουλειά της και αυτό το κάναμε παράλληλα, ακριβώς επειδή το θέλαμε.
Οπότε ξεκινώντας έτσι, δεν είχαμε κάτι να χάσουμε, γι' αυτό και το επιχειρήσαμε.
Γιατί Berlin και όχι London Brides;
Μ: Πέρα του ότι αυτή την πόλη την λατρεύουμε και οι δύο, η ηλεκτρονική σκηνή
του Βερολίνου ήταν το πρώτο πράγμα που συζητήσαμε με τη Νατάσα, όταν βρεθήκαμε
για πρώτη φορά.
Ν: Όλο αυτό το ηλεκτρονικό “μπαμ” στο μουσικό στερέωμα μας είχε συναρπάσει
και τις δύο. Με την εμφάνιση της Electroclass, από το 2000 κι έπειτα ακούμε με τη
Μαριλένα ακριβώς τα ίδια πράγματα, παρόλο που ως παιδιά και ως έφηβες δεν είχαν
καμία σχέση τα μουσικά μας ακούσματα.
Και γιατί… ‘Brides’;
Ν: Ξεκίνησε από μία φίλη στο Βερολίνο, η οποία με το που πάτησε το πόδι της σ' αυτή
την πόλη, βρήκε φίλο. Έτσι, σκέφτηκα να ντύσω νύφες όλες μου τις φίλες που δεν είχαν
εκείνη την περίοδο φίλο και να τις ξαμολήσω στο Βερολίνο. Αυτή την ιδέα ήθελα να την
υλοποιήσω κάπως, αλλά δεν ήξερα πώς, ταινία να το έκανα, performance…;
Μ: … τελικά γίναμε εμείς οι νύφες και το κάναμε συγκρότημα! (γέλια)
Σε έναν από τους στίχους σας λέτε… “Jump into my car and I' ll take you for a ride”.
Σήμερα δηλαδή η γυναίκα καλεί τον άντρα;
Ν: Ναι… Αυτό βέβαια είναι αμφίσημο. Σημαίνει και ‘θα σε πάω μια βόλτα’, αλλά και
‘θα σε πιάσω κορόιδο’... Η γυναίκα σήμερα είναι πιο δυναμική, όταν προσεγγίζει έναν
άντρα και κανείς δεν το παραδέχεται αυτό στην ελληνική κοινωνία. Ουσιαστικά
μιλάμε για πράγματα που βιώνουμε όλοι καθημερινά, απλά δεν τα λέμε.
Και πώς το λαμβάνει ο κόσμος αυτό;
Μ: Πολύ καλά. Αυτό που μας έχει κουράσει όμως είναι, ότι μας κατηγοριοποιούν στα
γυναικεία συγκροτήματα. Στο εξωτερικό δε δίνουν σημασία στο τι φύλο έχει η μπάντα.
Εδώ μας αντιμετωπίζουν πρώτα σαν γυναίκες και μετά σαν μουσικούς.
Έχετε και κάτι από Guerilla Girls όμως…
Ν: Βέβαια. Όπως και όλη η σκηνή του Seattle και της Olympia με επηρέασαν εμένα πολύ
σαν έφηβη, πράγμα που, νομίζω, βγαίνει και στους στίχους μου. Εντάξει, δεν καίμε και
τα σουτιέν μας. Ούτε και αφήνουμε τρίχα στη μασχάλη (προσθέτει η Μαριλένα - γέλια).
Μας αρέσει όμως να εκφράζουμε τη γυναικεία επιθυμία και σεξουαλικότητα.
Μ: Εντάξει, δεν είμαστε και hardcore φεμινίστριες... Απλά κάνουμε αυτό που μας αρέσει...
Τώρα το αν σοκάρουν στην Ελλάδα οι στίχοι της Νατάσας, δε σημαίνει ότι το έκανε για να
σοκάρουν. Αναγκαστικά βγαίνει το γυναικείο στοιχείο, αφού τους στίχους τους γράφει
γυναίκα... Παρόλ’ αυτά δεν υπάρχει ένα και μοναδικό μήνυμα που θέλουμε
να περάσουμε. Όλα είναι ανοιχτά προς ερμηνεία για τον καθένα.
Το λέω, γιατί διακρίνω κάτι το οξύμωρο ή σαρκαστικό στους τίτλους σας.
‘Berlin Brides’, ‘Modern Celibacy’, ‘Bikini Wax’ κ.ά.…
Μ: Είναι και το πάντρεμα όλων των διαφορετικών στυλ μουσικής που έχουμε κάνει σε
αυτό το δίσκο. Συνδυάζουμε το garage με το pop, το hip hop με το electro,
το punk με το synth-pop. Η αντίφαση της μουσικής μας επισφραγίζεται
ακριβώς και στο αντιφατικό όνομα του συγκροτήματος και του δίσκου μας.
Και αυτό βέβαια δεν το κάναμε επί τούτου. Βγήκε στην πορεία...
Το Modern Celibacy μεταφράζεται λίγο άχαρα στα ελληνικά… σύγχρονη αγαμία.
Πώς γίνεται μια νύφη (bride) να τραγουδάει για τη σύγχρονη αγαμία
και τι σημαίνει αυτό για σας;
Ν: ‘Celibate’ σημαίνει ακριβώς ‘άγαμος’, άρα όχι αναγκαστικά και… αγάμητος. Είναι, όταν, για
παράδειγμα, συμπληρώνεις το κουτάκι ‘έγγαμος’ ή ‘άγαμος’ στην αίτηση μιας δημόσιας
υπηρεσίας. Για μας ουσιαστικά σημαίνει ‘σύγχρονη μοναξιά’. Γιατί μπορεί ναι μεν να
κάνουμε σεξ, αλλά να είμαστε και μόνοι μας. Είναι αυτό το συναίσθημα, όταν γυρνάς
σπίτι με κάποιον και το πρωί ξυπνάς ‘μόνος’. Αυτή είναι η σύγχρονη αγαμία στ' αλήθεια,
η μοναξιά, η δυσκολία σύνδεσης. Που νομίζεις, ότι είσαι δικτυωμένος και μιλάς στο
facebook, στο myspace, στο twitter ή βγαίνεις έξω και μιλάς με κόσμο, έχεις
όλη αυτή την επίφαση της κοινωνικότητας και της επικοινωνίας, στ' αλήθεια
όμως μπορεί να είσαι πολύ μόνος. Ακόμη και μία παντρεμένη ή μία νύφη μπορεί να
νιώθει αυτή τη μοναξιά. Οι άνθρωποι όσο κι αν διαφέρουμε φαινομενικά στην εμφάνισή
μας ή στο τι κάνουμε στη ζωή μας βαθιά μέσα μας όλοι θέλουμε συντροφικότητα και
σύνδεση, γιατί όλοι ζούμε τελικά στην ίδια εποχή και έχουμε τις ίδιες ανάγκες.
Η έμπνευση τελειώνει;
Ν: Λένε ότι για να γράψεις τον πρώτο σου δίσκο έχεις όλη σου τη ζωή, ενώ για τον επόμενο
πολύ λιγότερα αποθέματα. Εγώ το φοβάμαι λίγο αυτό, γιατί έχω περάσει και
φάσεις στη ζωή μου που δεν ήμουν δημιουργική, δεν είχα έμπνευση καθόλου.
Στιγμές τρελού μπλοκαρίσματος που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
Απλά ξέρω ότι μετά από αυτή τη φάση, κάτι θα βγει, γιατί πάντα κάτι βγαίνει.
Μ: Δεν το σκέφτομαι. Αν το σκεφτώ, θα μπλοκάρω κατευθείαν.
Οπότε προτιμώ να το πάρω επιπόλαια και επιφανειακά και να θεωρώ δεδομένο,
ότι θα μπορώ να συνεχίζω να το κάνω.
Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία, γιατί αν μπω, μπορεί να καταστραφώ κιόλας.
Στο... Βερολίνο πότε θα παίξετε;
Μ+Ν: Το θέλουμε πάρα πολύ και νομίζουμε, ότι θα πάει καλά η μουσική μας στο Βερολίνο.
Προσπαθούμε να το σχεδιάσουμε. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα εκεί,
υπάρχουν πολλοί χώροι που μπορεί κανείς να οργανώσει μία συναυλία
με όχι τόσα πολλά έξοδα, όπως στην Ελλάδα.
Πριν τις αποδεσμεύσω, τις ζήτησα να γράψουν ό,τι τους έρθει στο μυαλό,
διαβάζοντας κάποιες λέξεις-φράσεις που είχα γράψει σε δύο φύλλα χαρτί.
Ένα για την καθεμία. Και… ιδού το αποτέλεσμα:
More Info for 'Berlin Brides'
Listen to an interesting chat with Berlin Brides in Toronto-Indie Week
Παρουσίαση δίσκου ‘Modern Celibacy’
Metropolis Live Stage (Πανεπιστημίου 56 & Εμμ. Μπενάκη)
Ελεύθερη Είσοδος
Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου, 21:00
Δέσποινα Γερασιμίδου