O Nostalgia 77 (ή κατά κόσμον Ben Ladmin) μας είχε προετοιμάσει για ένα jazz live ονείρωξη καθώς ένα οκτέτο πάντα είναι κάτι το διαφορετικό. Έτσι ξεκίνησα για το Block 33 γεμάτος χαρά και βεβαιότητα ότι το show που θα έβλεπα θα με ικανοποιούσε στο έπακρο.Μπαίνοντας βέβαια στο χώρο έπαθα ένα μικρό σοκ καθώς είχα να δω τραπεζάκια στο Block 33 από την εποχή που ο χώρος αυτός ονομαζόταν Υδρόγειος,αλλά δε με χάλασε και πολύ καθώς καθιστός απολαμβάνεις την jazz καλύτερα (άσε που δεν ειχα σκοπό να μείνω για πολύ καθισμένος).

Η σκηνή του Block 33 είναι αρκετά μεγάλη,αμφέβαλλα όμως αν θα χωρούσε με ευκολία ένα πιάνο ένα κοντραμπάσο και γενικότερα οκτώ ανθρώπους με τα όργανα τους! Ευτυχώς  η μπάντα φρόντισε να κάνει τα πράγματα ευκολότερα καθώς αντί για οκτάδα κατέβηκε με έξάδα συν την συμπαθέστατη Γερμανίδα Josa Peit στα φωνητικά.

Ο ήχος δυστυχώς υπήρξε κάκιστος στο μεγαλύτερο μέρος της συανυλίας και αυτό ομολογουμένως στέρησε σε μεγάλο βαθμό την μαγέια της μουσικής που ο Ladmin και η παρέα του μπορούν να προσφέρουν. Το set ήταν σχεδόν εξολοκλήρου βασισμένου στην επερχόμενη κυκλοφορία της μπάντας που θα βγει στην αγορά την Άνοιξη,και οι αναφορές σε παλαιότερες δουλειες τους ήταν μηδαμινές! Η ποιότητα των μουσικών που απαρτίζουν την συγκεκριμένη μπάντα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί,και οι εκτελέσεις των τραγουδιών ακροβατούσαν ανάμεσα σε groovy ρυθμούς,funk μουσικά περάσματα και jazzy πινελιές. Κάθε jazz μπάντα που σέβεται τον εαυτό της αφήνει πάντα χώρο για σολαρίσματα και δεν ήταν λίγες φορές που το πιάνο ή τα πνευστά σόλαραν δίνοντας μια ακόμη αισθητική πινελιά στο όλο άκουσμα. Στα τραγούδια που "έντυνε" με την φωνή της η Peit η soul χροιά ήταν εμφανέστατη και το ταξίδι προς τα μουσικά club της Αμερικής των 50's και των 60's έμοιαζε πολύ κοντινό. Για τον Ben Ladmin θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά,θα σταθώ όμως μονάχα στην μουσική του ιδιοφυία και την σεμνότητα του. Κινητήριος μοχλός αυτής της μουσικής ομάδας,αλλά σε ρόλο υποστηρικτικό μέσα στη λειτουργία της συμπλήρωνε ένα άκρως καταρτισμένο σύνολο με την κιθάρα του,χωρίς προσωπικές εξάρσεις και βεντετισμούς.

Η όλη διάρκεια της εμφάνισης των Nostalgia 77 Octet (αν και σεξτέτο όπως είπαμε αρχικά) δεν ξεπέρασε τη μία ώρα κι ένα τέταρτο και η ολοκλήρωση της άφησε τον κόσμο με ανάμικτα συναισθήματα. Κάποιοι χαρακτήρισαν την εμφάνισή τους υποτονική,άλλοι υποστήριζαν ότι απλά έπαιξαν για να παίξουν! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κοινό αυτού του είδους της μουσικής είναι πάντα απαιτητικό και λιγάκι περίεργο. Μπορεί να o Nostalgia 77 και η παρέα του να μη μας χάρισαν ονειρώξεις,σίγουρα όμως μας χάρισαν μεγάλες δόσεις ποιοτικής μουσικής που δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε συχνά στην πόλη μας