Δυστυχώς την ίδια περιέργεια με μένα δεν είχαν πολύ άνθρωποι μιας και το el classico έμοαιζε να είναι καλύτερη επιλογή γι αυτούς για εκείνο το βράδυ! Έτσι όταν βρέθηκα στον συναυλιακό χώρο με μεγάλη μου λύπη παρατήρησα ότι ο κόσμος δεν ξεπερνούσε τα 100-120 άτομα (κρίμα αν αναλογιστείς πως στην εμφάνισή τους στην Αθήνα έγινε το αδιαχώρητο).

Δυστυχώς για μένα δεν πρόλαβα να δω την εμφάνιση του support που τελικά δεν ήταν οι Semen of the Sun που είχαν ανακοινωθεί (και για τους οποίους δεν έμαθα τους λόγους ακύρωσης),αλλά οι Backround Noise Suppression,οι οποίοι όπως μου είπαν αν και έπαιξαν λίγο ήταν εξαιρετικοί! Μουσικά κινούνται στον χώρο του post-punk ήχου και σίγουρα περιμένω με ενδιαφέρον να τους δω κι εγώ με τα ίδια μου τα μάτια!

Το 99,9% του κόσμου είχε μαζευτεί όμως για τους No Age και αυτοί ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 23:00 και για περίπου μια ώρα και ένα τέταρτο έγινε πανικός! Το set τους ήταν μοιρασμένο με υλικό και από τα τρία άλμπουμ τους,βασισμένο όμως στα πιο high energy τραγούδια τους,γεγονός που βοήθησε το κοινό να "παρεκτραπεί",αλλά δεν βοήθησε και πολύ τον γενικότερο ήχο καθώς στο φινάλε βγήκαμε με τρομερό πονοκέφαλο. Λεπτομέρειες θα μου πείτε γι αυτό ας περάσουμε στο ζουμί! Ο Dean Allen Spunt είναι ένας πραγματικά σχιζοφρενικός drummer και μου προκάλεσε απίστευτη έκπληξη καθώς κατάφερνε να κοπανάει το σετ των drums του και παράλληλα να τραγουδά χωρίς να χάσει ούτε δευτερόλεπτο το ρυθμό! Από την άλλη ο Randy Randall στην κυριολεξία έσκισε την κιθάρα του και με τα solos και τις παραμορφώσεις του συνετέλεσε τα μέγιστα στο ηχητικό "παραλήρημα" της μπάντας! Ο τρίτος των No Age στο stage μου ήταν παντελώς άγνωστος,αλλά ομολογουμένως ήταν οι πλέον τρομακτική persona που έχω δει ποτέ στη ζωή μου (όταν αργότερα με ρώτησε αν έχω τσιγάρο να του δώσω έτσι που τον έβλεπα να γυαλίζει το μάτι του περίμενα να βγάλει κάνα machete και να με κόψει στα δύο). Η τρομερή ενέργεια επί σκηνής ήταν αναμενόμενο να μεταδοθεί και στο κοινό και ευτυχώς (δυστυχώς κανονικά) είχαμε μπόλικη άπλα για να χορέψουμε και να κοπανηθούμε με την ησυχία μας.

Όταν γύρω στις 00:20 ολοκληρώθηκε το live ένιωθες πως ήθελες λίγο ακόμα έτσι γιατί αυτή η βραδιά δεν μπορούσε να τελειώσει τόσο σύντομα ρε γαμώτο,αλλά δυστυχώς συνέχεια δεν υπήρξε! Οι No Age υπήρξαν ιδιαίτερα φιλικοί με τους fans τους και φάνηκαν να έχουν απολαύσει κάθε στιγμή της εμφάνισής τους στη Θεσσαλονίκη! Αν σε αυτό το ευχάριστο κλίμα προσθέσω και το ωραιότατο merchandise (αχ άτιμα tour t-shirts γιατί να έχετε τσεπάκι!) μιλάμε για μια εξαιρετική βραδιά που δικαίωσε απόλυτα την επιλογή μου (άλλωστε η Barcelona το είχε σιγουράκι το διπλό μέσα στη Real).

Μια υπέροχη,λοιπόν,μπάντα ήρθε,έδωσε τον καλύτερο της εαυτό και απήλθε σε ένα live που μπορεί να μην το κουβεντιάζουμε για χρόνια,αλλά σίγουρα μας προκάλεσε τον πιο γλυκό πονοκέφαλο ever!

Κείμενο:Γιώργος Παρδάλης

Φωτογραφίες:Ακης Καλλόπουλος