Τους Black Angels τους έμαθα από ένα καλό φίλο ραδιοφωνικό παραγωγό που τον εντυπωσίασαν προ ετών σε φεστιβάλ του εξωτερικού και από τότε τους σημείωσα για να τους δω κάποια στιγμή ζωντανά. Έκτοτε, πολλές φορές συζητήσαμε με φίλους να ταξιδέψουμε ακόμη και στο εξωτερικό να τους δούμε αλλά η καλή μας τύχη τους έφερε τελικά στη χώρα μας για δύο εμφανίσεις, η μία εκ των οποίων στην πόλη μας. Το αναμενόμενο sold out για το club του Μύλου αναγκαστικά μετέφερε το χώρο της συναυλίας στο γειτονικό Principal με όλες τις γνωστές συναυλιόφατσες της πόλης και όχι μόνο... (ειδικά η Λάρισα έδωσε για μια ακόμη φορά δυναμικό παρόν!!!) να είναι εκεί από νωρίς.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά και οι Psychedelic Trips To Death ανέβηκαν στη σκηνή στις 21.30 για να μας παρουσιάσουν ενα 35λεπτό σετ με κύριο άξονα το προσωπικό τους άλμπουμ “Malibu”. Εξαιρετική η επιλογή τους ως support group, με δυναμική παρουσία, ξεχωριστό ήχο και το δικό τους πλέον πυρήνα οπαδών να τους στηρίζει. Ιδιαίτερη μνεία και στο εξαιρετικό λογότυπο της μπάντας με τα τρία αρχικά γράμματα τους σε μια όμορφη σύνθεση που γέμιζε το background της σκηνής. Προσωπικά, ήταν η πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά, μιας και η καθυστερημένη έλευση μου σε κάποια lives (με πιο πρόσφατο αυτό των Singapore Sling...) δεν το επέτρεψε στο παρελθόν και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Μαζί με τους This is Nowhere πρωτίστως αλλά και τους Alien Mustangs, πιστοποίησαν ότι είναι οι πιο ελπιδοφόρες psych rock μπάντες της πόλης.
intro
introcolours
strangers
within my head
spaceships
winter sun
malibu
salvation
die to love
that girl is rock n roll
jesus
Κατά τις 10μισι, το Principal είχε γεμίσει σχεδόν ασφυκτικά και όλα ήταν έτοιμα να υποδεχτούν τους Τεξανούς psych- rockers. Ξεκίνησαν κάπως μυσταγωγικά με το "The Sniper at the Gates of Heaven" για να συνεχίσουν με το μελωδικό “Broken Soldier” από την τελευταία τους δουλειά πριν μπει το πανέμορφο riff του “The First Vietnamese War” και αρχίσει να ξυπνάει το κοινό για τα καλά. Για μιαμισι ώρα συνολικά, ο χώρος γέμισε με βαριά κιθαριστικά riffs, βαθιά drums και ψυχεδελικά σχηματικά visuals στο φόντο. Αν και η περιοδεία τους είναι και στα πλαίσια της προώθησης του "Indigo Meadow", αυτοί φρόντισαν να μοιράσουν ισομερώς τη setlist και στα 3 προηγούμενα τους άλμπουμ ("Passover", "Directions To See A Ghost" και "Phosphene Dream").
Με το fuzzy "Evil Things" και τον Alex Maas να παίζει hammond και να θυμίζει έντονα Jim Morrison στα φωνητικά, το κοινό άρχισε σιγά σιγά να χτυπιέται για να ακολουθήσει η φονική τριάδα από τα πιο γνωστά "Don't Play With Guns", "I Hear Colors" και "Indigo Meadow" για να ανεβάσει το Principal κυριολεκτικά στον αέρα. Η εναλλαγή των μελών στα μουσικά όργανα επί σκηνής με μόνη σταθερή την εξαιρετική drummer Stephanie Bailey, έδινε ένα άλλο ενδιαφέρον στη γενικά ήρεμη σκηνική τους παρουσία. Η αποθέωση, όμως, ήρθε με το πιο χορευτικό τους "Telephone" και φυσικά με το “Young Men Dead” με το οποίο και επέλεξαν να κλείσουν το κύριο μέρος της συναυλίας.Το encore περιελάμβανε τα "Black Grease" σε μια εκτέλεση μόνο με το Maas στο hammond και "Black Isn't Black" σε μια καταιγιστική σχεδόν δεκάλεπτη εκτέλεση με τον Kyle Hunt και το Maas να μένουν μόνοι στη σκηνή και τον τελευταίο να μας αποχαιρετά σχεδόν μουρμουρίζοντας. Όλα αυτά σε μια απόλυτα συναυλιακή ατμόσφαιρα χωρίς τη συνεχή επικοινωνία με το κοινό, ούτε τις ακραίς αντιδράσεις , αλλά με μια αίσθηση και ανάμνηση από ήχους του παρελθόντος για τους παλαιότερους και πραγματική μουσική “βάπτιση” σε είδη που δεν πρόλαβαν ηλικιακά για τους νεότερους.
Τελικά, οι The Black Angels απέδειξαν και επί σκηνής ότι μάλλον δεν έχουν αντίπαλο στο είδος τους με μια μεστή εμφάνιση που ήρθε να επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά την άνοδο του psych rock και στη χώρα μας με το indie κοινό (προσωπικά μιλώντας...) να νοιώθει ότι σε αυτά τα live βρίσκει τη ζωντάνια και τη δυναμική που λείπει πλέον από τις indie μπάντες – με ελάχιστες εξαιρέσεις πάντα. Μοναδικό προσωπικό απωθημένο ότι δεν έπαιξαν το αγαπημένο μου "Love Me Forever" αν θα έπρεπε να γκρινιάξω για κάτι...
Ακολουθεί η setlist που τελικά δε διέφερε από αυτή της Αθήνας (με την όποια επιφύλαξη βέβαια μιας και δεν καταφέραμε λόγω κοσμοσυρροής να έχουμε πρόσβαση στο σχετικό χαρτί – αν υπήρχε κιόλας!!!)
The Sniper at the Gates of Heaven
Broken Soldier
First Vietnamese War
Yellow Elevator #2
Evil Things
Mission District
Science Killer
Entrance Song
Don't Play with Guns
I Hear Colors (Chromaesthesia)
Indigo Meadow
You on the Run
Haunting at 1300 McKinley
Telephone
Bad Vibrations
Young Men Dead
Encore:
Black Grease
Black Isn't Black
Photos by Kostas Petridis & Akis Kalopoulos
{fcomment}