The Cult @ Fuzz Club Athens (05.06.2011)

Η Τόνια Βαφειάδου και ο Γιώργος Παρδάλης ,μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους..

Η Κυριακή 05 Ιουνίου ήταν μια μέρα παράξενη από όλες τις πλευρές. Από τη μία η αναμονή για την μεγαλειώδη συγκέντρωση των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ στο Σύνταγμα (που τελικά έφτασαν τις 400.000),από την άλλη ο τέταρτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ ανάμεσα στους αιώνιους και στη μέση η πολυαναμενόμενη (τουλάχιστον για μένα) εμφάνιση των Cult στην Αθήνα.

Τα δύο πρώτα γεγονότα άνετα θα μπορούσαν να δώσουν πάτημα δικαιολογίας σε πιθανή αποτυχία του συγκεκριμένου event,οι περισσότεροι από 1000 άνθρωποι,όμως,που βρέθηκαν στο χώρο του Fuzz Club έδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως όταν μια μπάντα έχει την αξία,που δίχως αμφιβολία έχουν οι Cult,τότε ο κόσμος την τιμά με την παρουσία του.

Jeniferever-Silesia (Monotreme Records 2011)
Η Σουηδία πέρα από παράδεισος διαβίωσης φαίνεται ότι αποτελεί και παράδεισο για κάθε είδους μουσική! Χώρα με μεγάλη μουσική παράδοση τις δεκαετίες του '70 και του '80 (ABBA rules,Heavy Load-για τους πιο metal τύπους-κλπ),αλλά και με αρκετές και καλές μπάντες στο Indie και Pop μουσικό ιδίωμα του σήμερα (Lykke Li,Mando Diao,Sounds),με τον καιρό εξαπλώθηκε και σε πιο ιδιαίτερες μουσικές φόρμες,όπως αυτή που εκπροσωπούν οι Jeniferever. O ήχος τους,μια μίξη post-rock,σύγχρονης indie και ambient,έχει βρει πολλούς λάτρεις,κάνοντας τους μια από τις πλέον ονομαστές και ενδιαφέρουσες μπάντες του συγκεκριμένου ιδιώματος! Αυτή λοιπόν η μπάντα (που εμπνεύστηκε το όνομα της από ένα από τα πρώτα τραγούδια των Smashing Pumpkins),μετρά ήδη δέκα χρόνια ζωής και αισίως έχει φτάσει στην τρίτη ολοκληρωμένη της κυκλοφορία (έχουν κυκλοφορήσει επίσης μια σειρά από ΕΡ και singles)και καταφέρνει να μας γοητεύσει και πάλι.

Marty Friedman.  Thessaloniki  Eight ball. 26\5 \2011 10:05 μμ.

Ένας περίεργος  γιαπωνέζος ανεβαίνει στη σκηνή. Ξανθός , βαμμένα μάτια , κρατάει  δύο μπαγκέτες  και ξεσηκώνει τον κόσμο. Ακολουθεί  ένας δεύτερος με μια κιθάρα και ένας τρίτος με ένα μπάσο. Η μπάντα του Marty Friedman από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου είναι ήδη επί σκηνής. Κυρίες και κύριοι υποδεχτείτε τον Marty Friedman. Με αργό βηματισμό και επιβλητική υπόκρουση, ανεβαίνει τα τέσσερα σκαλοπάτια της σκηνής του Eight ball. Είναι η στιγμή που ξεκινάει ο χαμός…
Είναι από τις συναυλίες που αναζητάς λέξεις  για να περιγράψεις καλύτερα αυτό που βλέπεις και ακούς… μια μουσική πανδαισία. Δύναμη, ένταση, συναίσθημα, σόου; …
Όλα αυτά μαζί ,και πολλά περισσότερα… Ένας πραγματικός θρύλος της κιθάρας επί σκηνής. Ο κιθαρίστας που  έχει γράψει ιστορία με τα συγκροτήματα των Hawaii ,των Cacophony και  των  Megadeath, και που έχει  συνεργαστεί σε δουλειές πάμπολλων μουσικών, μπροστά στο κοινό της Θεσσαλονίκης.

DEEP PURPLE-ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 23/5/2011-PAOK SPORTS ARENA


-  Κύριε Τεπενδρή, τηλεφώνησε η γυναίκα σας από τη Νέα Υόρκη.
-  Άντριους, είσαι  παντρεμένος?
- Αχ, καλέ μου είχε διαφύγει τελείως...

Ο συγκεκριμένος διάλογος μπορεί, κάλλιστα, να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουμε κάποια από τα όσα ζήσαμε στη συναυλία των Deep Purple και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.


Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή...

Uh Huh Her-Black and Blue ΕΡ (Topspin 2011) To ότι οι Uh Huh Her είναι μπαντάρα δε νομίζω να το αμφισβητεί κανείς! Σίγουρα το γεγονός ότι κάθε φορά καταφέρνουν να κάνουν ένα βήμα ακόμα ψηλότερα δε νομίζω πως μπορεί κάποιος να μην το υποστηρίζει. Και αυτή τη φορά λοιπόν το Καλιφορνέζικο ντουέτο έβγαλε στην αγορά κάτι που σας το λέω εξαρχής είναι σχεδόν αδύνατο να μην θες να το αγοράσεις! Οι δύο πανέμορφες κοπέλες σκέφτηκαν ότι ο καιρός είναι πολύς μέχρι το τέλος του καλοκαιριού,οπότε και θα κυκλοφορήσει το πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους Nocturnes,και μας προσφέρουν ένα ΕΡ με έξι ολοκαίνουρια τραγούδια που ειλικρινά θα δυσκολεύσουν και τον πιο απαιτητικό στο να αποφασίσει πιο είναι το καλύτερο.Με μουσική που ακροβατεί ανάμεσα στο electro-rock,τον lo-fi ήχο και το synth based new wave καταφέρνουν να βάλουν πλατιά τη σφραγίδα τους σε μια σειρά από εξαιρετικά νέα τραγούδια!

The Samuel Jackson Five @ Fuzz Bar Thessaloniki (04.05.2011)
Το post-rock είναι ένα μουσικό είδος το οποίο στην Ελλάδα μέχρι πρόσφατα είχε λίγους αλλά πιστούς υποστηρικτές! Τα διάφορα blogs και portals που δημιουργήθηκαν για το συγκεκριμένο είδος μουσικής έδωσαν τη δυνατότητα σιγά σιγά σε ακόμα περισσότερους να έρθουν σε επαφή με τις διάφορες εκφάνσεις του συγκεκριμένου ήχου και ειδικότερα στην Ελλάδα δημιούργησαν ένα αρκετά φανατικό πυρήνα οπαδών!

Οι Cult of Youth για πολλούς είναι ένα ακόμα άγνωστο όνομα στη μουσική βιομηχανία.Αποτελούν το όχημα καλλιτεχνικής έκφρασης της πολυσχιδούς προσωπικότητας που ακούει στο όνομα Sean Ragon και το ομώνυμο τους άλμπουμ αποτελεί το δισκογραφικό τους ντεμπούτο και μια ακόμα επιτυχημένη επιλογή ονόματος για την Sacred Bones Records.Σε αυτό το άλμπουμ ο Ragon δουλεύει για πρώτη φορά με μια πλήρη μπάντα την οποία αποτελούν ο μπασίστας Micki Pellerano,ο drummer Glenn Maryanski και η βιολονίστρια Christiana Key.To δέσιμο των τεσσάρων αυτών προσώπων γίνεται εμφανέστατο από τις πρώτες κιόλας νότες του "Cult of Youth" και το συνολικό αποτέλεσμα μοιάζει αν τους δικαιώνει.

No Age @ Gaia Live Thessaloniki (27.04.2011)

Οι No Age έχουν δημιουργήσει πραγματικό χαμό όχι μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά και στον Ευρωπαικό χώρο. Η μουσική τους άλλοτε ατμοσφαιρική,άλλες φορές πραγματικά χαοτική έχει την δυνατότητα να ασκεί μια τρομερή γοητεία σε όποιον επιχειρήσει να τους ακούσει! Με όχημα αυτό το χαρακτηριστικό,αλλά και βλέποντας (μέσω youtube) την ενέργεια που βγάζουν στις ζωντανές εμφανίσεις τους θεώρησα ότι πιο σωστό το να τους δω κι εγώ ζωντανά το βράδυ της Τετάρτης στον χώρο του Gaia Live!

Those Dancing Days-Daydreams and Nightmares (Wichita Recordings 2011)

Μας πρωτοσυστήθηκαν με τα singles που κυκλοφόρησαν το 2007 όταν ακόμα κάποιες από αυτές πήγαιναν στο σχολείο.Το 2008 το επίσημο δισκογραφικό ντεμπούτο τους "In Our Space Hero Suits" μπορεί να προκάλεσε αίσθηση στον κόσμο των blogs δεν είχε όμως την απαραίτητη δυναμική για να ακουστούν δυνατά στην υπόλοιποι μουσική κοινότητα.Ο ήχος τους είχε σαφέστατες αναφορές στους Strokes,και σε συνδυασμό με την παιδικότητα που εκπέμπουν δημιούργησαν ένα ευχάριστο και ανάλαφρο κράμα pop-rock.

The Raveonettes-Raven in the Grave (Vice Music 2011)
Όταν ακούμε το όνομα Raveonettes το μυαλό μας αυτόματα πηγαίνει στο φρενήρες garage revival που τους έκανε ευρέως γνωστούς το 2004 μέσα από το τραγούδι "Love in a Trashcan". Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι τους στιγμάτισε και έκανε τους ανά τον κόσμο μουσικοκριτικούς λιγότερο ελαστικούς μαζί τους στις επόμενες κυκλοφορίες τους,οι οποίες αν και δεν στερούνταν μουσικής ποιότητας δεν είχαν κάποιο τραγούδι που να φτάνει τη δόξα του προαναφερόμενου!