Oι I Like Trains (που πλέον γράφονται με τις λέξεις ξεχωριστά η μία από την άλλη),συγκέντρωσαν πάνω τους τα βλέμματα,τόσο, στην πατρίδα τους το Leeds όσο και στην υπόλοιπη Βρετανία όταν τους επέλεξαν οι Sisters of Mercy να είναι το support τους κατά την περιοδεία τους στο νησί! Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της πρόσκλησης ήταν και εμφάνιση τους στο μεγαλύτερο Gothic φεστιβάλ της Γερμανίας,το WAve Gottik Treffen τη χρονιά που μας πέρασε. Η μπάντα επανέρχεται λοιπόν με την δεύτερη κυκλοφορία,η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι χαρακτηριστική μιας μπάντας με τέτοια Γοτθική προϋπηρεσία!
Κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον όρο dream-pop για να περιγράψουν τα ευγενή και ταξιδιάρικα μουσικά ηχοτοπία που περιέχει το He who saw the deep. Άλλοι πάλι μπορεί να παραξενευτούν από τον μελαγχολικό και παγωμένο ήχο του άλμπουμ που αντικατοπτρίζει με απόλυτη ακρίβεια την φράση που αποτελεί τίτλο του! Οι I like trains με την σειρά τους στηριζόμενοι σε απλά μουσικά μοτίβα,καταφέρνουν να δημιουργήσουν συνθέσεις οι οποίες σταδιακά "μεγαλώνουν" μέσα σου και σε κερδίζουν με χαρακτηριστική ευκολία! Πολλά τραγούδια ηχούν στα αυτιά του ακροατή απλά,σχεδόν μινιμαλιστικά,αλλά σχεδόν ασυναίσθητα τον παρασύρουν σε ένα μουσικό ταξίδι μέσα από τον ηχητικό πλούτο που του προσφέρουν!
Κάπου εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι το He who saw the deep σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μια gothic κυκλοφορία. Ακούγοντας όμως τον ήχο του συγκροτήματος δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβεις γιατί τυγχάνουν τέτοιας αποδοχής από το gothic κοινό. Αυτός ο δίσκος μοιάζει να βγάζει ένα παγερό συναίσθημα που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί. Σε ορισμένα σημεία του μοιάζει να εκφράζει συναισθήματα εύθραυστα.Σε άλλα πάλι μοιάζει με μία ασταμάτητη επέλαση που σε γεμίζει εικόνες και σε κατακτά άμεσα.
Κατά τη γνώμη μου η ποιότητα αυτού του δίσκου κρύβεται στην αντιμετώπιση του ως ενός ενιαίου ηχητικού συνόλου και όχι σαν συλλογή ξεχωριστών τραγουδιών. Η κάθε σύνθεση μόνη της ίσως και να μην σε κερδίζει,αλλά αν βουτήξεις στα βάθη αυτής της κυκλοφορίας και την ακούσεις σαν ενιαίο σύνολο από την αρχή μέχρι το τέλος νιώθεις ένα αίσθημα πληρότητας. Επίσης όπως κάθε καλή κυκλοφορία είναι αδύνατον να μην θες να την ξανακούσεις!
Αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που περιμένουν έναν δίσκο που θα τους προτρέψει να χορέψουν τότε το He who saw the deep θα σε κάνει να βαρεθείς οικτρά! Αν όμως ανήκεις στην κατηγορία αυτών που αφήνουν τον εαυτό τους να χαθεί και να ταξιδέψει μέσα από μια κυκλοφορία αυτό το άλμπουμ αποτελεί το τέλειο όχημα! Σε κάθε περίπτωση πάντως αποτελεί έναν δίσκο που χρειάζεται να του δώσεις την απαραίτητη προσοχή!