Skysent Lu – Two Seconds Late

Δεν κρύβω ότι είναι η πρώτη φορά που γράφω για ελληνικό σχήμα, και μάλιστα κάτι που μάλλον είναι λίγο έξω από τα νερά μου.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως να ανακαλύψει κανείς κάτι καινούριο, οπότε υπέκυψα στην πρόταση του αγαπητού μου Κώστα Πετρίδη που μου είπε να ρίξω μια «αυτιά» και να γράψω μετά και πέντε κουβέντες.
Τον δίσκο διατρέχει ένα διάχυτο 70s συναίσθημα, τόσο στον τρόπο σύνθεσης όσο και στον τρόπο παιξίματος, αλλά μην πηγαίνει ο νους μας κατευθείαν στους σκληρότερους/ βαρύτερους (μουσικά) εκπροσώπους της προαναφερθείσας δεκαετίας.
Απλά κομμάτια, με riffs και μελωδίες που μου ηχούν ευχάριστα καθώς οδηγώ στην περιφερειακή/ παραλιακή, και ένας καλός τραγουδιστής χωρίς να είναι υπερβολικός. Λίγο groovy, λίγο heavy, λίγο alternative, λίγο stoner σε σημεία (βλ. «Loneliness of my Heart»), ωραίες μπασογραμμές και riffs, λίγο απ’ όλα. Σεβαστό και με προοπτική.
Εκεί δε, που πάει να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το πράγμα είναι στο εννιάλεπτο «Into The Night» όπου ξεκινούν ακουστικά για να καταλήξουν σε ωραία ανάπτυξη/ ξέσπασμα (κάτι σαν Black Sabbath με Metallica ίσως, ενώ στο δεύτερο σπάσιμο του κομματιού μου ήρθαν στο μυαλό ανεπαίσθητα και οι Tool…Όσο βρήκαν κάποιοι επιρροές από King Diamond εδώ πέρα, άλλο τόσο βρήκα εγώ νερό στη Σαχάρα…), ενώ μου άρεσε και το μπαλλαντοειδές «Few Moments» με τα ωραία του leads.