Τα χρόνια όμως πέρασαν, η μουσική βιομηχανία αναπτύχθηκε και πλέον το να βγάλεις μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα 2-3 δίσκους θεωρείται είτε ακατόρθωτο ή αν το κάνει κάποιος, κατηγορείται ότι βιάζεται και ότι πράττει ανάλογα στο βωμό της εμπορικότητας (ας πουλήσουμε όσο περνάει η μπογιά μας εν ολίγοις).
Και μετά την ιστορική αυτή αναδρομή, ας περάσουμε στο "March of Ghosts", το τελευταίο πόνημα των Νορβηγών Gazpacho. Ένα concept άλμπουμ, του οποίου η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις ιστορίες κάποιων φαντασμάτων, που έζησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους και νιώθουν την ανάγκη να διηγηθούν τις ιστορίες τους σε έναν χαρακτήρα ο οποίος βρέθηκε στο χώρο που βρίσκονταν όλα αυτά τα πνεύματα. Τώρα που στο εξήγησα (αν το εξήγησα δηλαδή), ξέρεις τι παίζει, οπότε αν το ακούσεις, θα είσαι υποψιασμένος με το τι παίζει. Έλα όμως που εγώ δεν το ήξερα; Κι επειδή ok, δεν παινεύομαι και πολύ για τις γνώσεις αγγλικών μου, άσε που γενικά στους στίχους δεν δίνω τόση σημασία, όσο στη μουσική και τα φωνητικά (ναι, δείξε λίγο ακόμα πόσο πεζός, κάφρος είσαι!), ούτε που το ψιλιάστηκα. Αυτό, που μου έδωσαν μουσικά να καταλάβω μέσα από το "March of Ghosts" οι Gazpacho, είναι ότι από την αρχή μέχρι το τέλος του ζω μέσα σε μια υπόθεση. Με κάνουν να νιώσω σαν τον πρωταγωνιστή μιας ταινίας, άσχετα αν καταλαβαίνω ή όχι τι μου λένε .Ένιωσα εγώ ο χαρακτήρας στον οποίο διηγούνται τα πνεύματα τις ιστορίες τους. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που λάτρεψα τον δίσκο. Και επιβεβαιωμένα. υπάρχουν πολλά concept άλμπουμ που δεν το καταφέρνουν αυτό, άσχετα αν μουσικά είναι άψογα ή όχι. Οι Gazpacho πάνω σε αυτό το θέμα αρίστευσαν κατά τη γνώμη μου και είναι μαγκιά τους.
Αφήνοντας το θεματικό μέρος και περνώντας στο συνθετικό, οι απόψεις διίστανται (ναι!το έγραψα και εγώ μια φορά σε άρθρο μου!). Υπάρχει από μια αίσθηση του "κάθε πέρσι και καλύτερα", αλλά εγώ από την άλλη δεν ξέρω αν μπορώ να την συμμεριστώ. Ναι, το "Tick Tock" του 2009 είναι δισκάρα και όταν βγήκε το "Missa Atropos" δεν είχε την ίδια αποδοχή, αλλά το ότι βγάλαν και τρίτη δουλειά μέσα σε τρία χρόνια (για να γυρίσουμε έτσι και στην ιστορική μας αναδρομή), δεν μπορεί να αφαιρέσει την μεγάλη αξία που έχει το "March of Ghosts" και να κατηγορηθεί ως βιαστικό και πρόχειρο. Υπάρχουν κομμάτια όπως τα "Hell Freezes Over I & ΙΙ" που ανοίγουν τον δίσκο με τον καλύτερο τρόπο και τα "Mary Celeste" και "Gold Star" με την υπέροχη folklore αισθητική τους, αλλά κυρίως τα τελευταία τρια κομμάτια, "Golem" - "The Dumb" - "Hell Freezes Over IV", που συνθέτουν ένα από τα καλύτερα κλεισίματα δίσκων, που τουλάχιστον έχω ακούσει εγώ. Υπάρχουν επίσης και τα "Black Lily" και "What Did I Do", που είναι σε πιο mainstream ύφος και θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται σε άλμπουμ για παράδειγμα όπως το "Ok Computer" των Radiohead και το "Showbiz" των Muse.
Συνοψίζοντας λοιπόν τα παραπάνω, οι Gazpacho τα κατάφεραν για μια ακόμη φορά εξαιρετικά. Είπαμε, "Tick Tock" μπορεί να μην ξαναβγεί, αλλά αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο να συμβεί. Σίγουρα όμως γι'αυτό δεν θα οφείλεται η συνθετική "βιασύνη" τους. Το "March of Ghosts" ήταν ένα βήμα ξανά προς τα μπρος και ελπίζω το ίδιο να λέμε και για το επόμενο. Είτε σε τρεις, είτε σε έξι μήνες, είτε σε ένα χρόνο, είτε σε δέκα...
Tracklist
1. Monument
2. Hell Freezes Over I
3. Hell Freezes Over II
4. Black Lily
5. Gold Star
6. Hell Freezes Over III
7. Mary Celeste
8. What Did I Do
9. Golem
10. The Dumb
11. Hell Freezes Over IV
Βασίλης Κυριακίδης