Με αυτή τη θετική σκέψη ξεκίνησα να πάω στην συναυλία αυτή της περασμένης Πέμπτης και το αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό με δικαίωσε!
Φτάνοντας γύρω στις 21:30 έξω στο Block 33 διαπίστωσα με απορία,ότι αυτοί που περίμεναν έξω από τον χώρο διεξαγωγής του live ήταν κατά πολλοί περισσότεροι από αυτούς που ήταν μέσα και προς στιγμήν φοβήθηκα ότι οι γνωστοί σε μένα και πραγματικά εξαιρετικοί Basements θα παίξουν μεταξύ γνωστών και φίλων!Οι ίδιοι πάντως φρόντισαν όταν βγήκαν για την εμφάνιση τους λίγο μετά τις 22:00 να εξαναγκάσουν πολλούς από τους καθήμενους έξω να μπουν μέσα και να τους απολαύσουν.
Τι κι αν το νεαρό της ηλικίας τους δε συνάδει με το μουσικό είδος που επέλεξαν να παίξουν,οι ίδιοι φρόντισαν να δώσουν το 101% των δυνατοτήτων τους για να μας καταπλήξουν. Με εκπληκτικό συναίσθημα,άριστο συγχρονισμό και με ήχο που σε κάποια σημείο ήταν ανώτερος των Fuzztones που ακολούθησαν,μας πρόσφεραν σχεδόν μία ώρα ποιοτικού 60's revival garage-beat,αφήνοντας πολλούς που τους είδαν για πρώτη φορά με το στόμα ανοικτό. Με χαρακτηριστικές μορφές τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα τους ,που έμοιαζαν βγαλμένοι από άλλη εποχή,έπεισαν και τον πιο δύσπιστο ότι το 'χουν και ότι θα πρέπει να περιμένουμε πολλά από αυτούς στο μέλλον. Εξαιρετικές και οι δικές τους συνθέσεις,εξαιρετικές και οι διασκευές που επέλεξαν να κάνουν και δεν ήταν λίγοι που ψιθύριζαν μεταξύ τους-σαν το διπλανό μου ζευγάρι-πως “μήπως θα ήταν καλύτερα να παίξουν αυτοί και το σετ των Fuzztones;”.
Αφού έκλεισαν οι Basements μέσα σε θερμά χειροκροτήματα και αφού έπρεπε να υποστούμε την μισάωρη αναμονή για να ετοιμαστεί η σκηνή για τους Fuzztones έφτασε η ώρα που όλοι περίμεναν. Ο Rudi Protrudi είναι γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του,αλλά είναι επίσης γνωστός για την μουσική του ποιότητα. Εμφανίστηκε στη σκηνή με την γνωστή πόζα που τον διακρίνει και με εμφάνιση άκρως γκαραζιάρικη και δίχως να χάσει χρόνο αυτός και οι μουσικοί που τον πλαισίωναν μας πέταξαν κατά μουτρα ένα “1-2-5”. Κάπου εκεί ξεκίνησε το πάρτυ γι' αυτούς,ένα πάρτυ που διήρκεσε,στο πρώτο του κομμάτι τουλάχιστον,μία ώρα και πέντε λεπτά. Στην διάρκεια αυτή το κοινό δεν έδειξε να συμμερίζεται την ενέργεια των Fuzztones επί σκηνής προκαλώντας μάλιστα την έκπληξη του Protrudi ο οποίος αναφερόμενος στο κοινό είπε χαρακτηριστικά πως είμαστε το πιο “well behaved audience” στο οποίο έπαιξαν μπροστά σε αυτή τους την περιοδεία. Το πιο πιθανό είναι πως,το αντρικό στην πλειοψηφία του κοινό,χάζευε την ομολογουμένως γλυκύτατη πληκτρού των Fuzztones, Lana Loveland η οποία δεν σταμάτησε να λικνίζεται σε κάθε τραγούδι προκαλώντας σε κάποιους εμφράγματα. Το σετ τους βασίστηκε κυρίως στις νεότερες κυκλοφορίες τους,χωρίς βέβαια να απουσιάζουν και κάποια κλασσικά κομμάτια όπως τα “Gotta get Some”,”She's Wicked” (το οποίο το σκότωσαν λιγάκι),”Highway 69” κλπ.
Η βραδιά όμως είχε εκπλήξεις. Μετά το κλασσικό encore άναψαν τα φώτα και κάποιοι (περί τους 30-40) σηκώθηκαν να φύγουν! Το ίδιο όμως δεν ίσχυε για την μπάντα η οποία επανήλθε επί σκηνής και εκεί επιτέλους είδαμε το κοινό να συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε μια τέτοια συναυλία. “Cinderela” και “Strychnine” μας έστειλαν μια για πάντα στην στρατόσφαιρα και οι Fuzztones μας αποχαιρέτησαν οριστικά μέσα σε αλαλαγμούς και χειροκροτήματα από το εκστασιασμένο κοινό.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια βραδιά καλή,μια βραδιά που μπάντες σαν τους Fuzztones ξέρουν να μας προσφέρουν απλόχερα και μαι βραδιά που έγινε ακόμα πιο όμορφη όταν τα μέλη της μπάντας κατέβηκαν για να συνομιλήσουν με τον κόσμο και να μοιράσουν φωτογραφίες και αυτόγραφα. Μπράβο,και μακάρι να έρχονται με μια σχετικά καλή συχνότητα από τα μέρη μας!
Κείμενο & Φωτογραφίες
Γιώργος Παρδάλης