Είχα μόλις φτάσει στο Block 33 όταν άκουσα τον υπεύθυνο του χώρου να λέει πως όλα τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν και πως ήταν αδύνατο να μπουν και άλλοι μέσα. Χαμογέλασα σαρδόνια και μπαίνοντας μέσα έμεινα με το στόμα ανοικτό. Κυριολεκτικά ο χώρος ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτος που δεν έπεφτε καρφίτσα,και μάλιστα αρκετή ώρα πριν ξεκινήσει η εν λόγω συναυλία. Με πολύ κόπο και σπρώξιμο κατάφερα να βρεθώ κοντά στη σκηνή και μετά από λίγα λεπτά τα φώτα χαμήλωσαν και στη σκηνή ανέβηκε ο GUTS!

Για μένα ήταν η δεύτερη φορά που τον έβλεπα ζωντανά και περίμενα τα καλύτερα από αυτόν καθώς το show του “Rage Against my Computer” με είχε ικανοποιήσει αφάνταστα. Ίδιος και απαράλλακτος και ντυμένος με την στυλάτη τζιν φόρμα του βάλθηκε στη μία ώρα περίπου που διήρκεσε το σετ του να μας φτιάξει σε απίστευτο βαθμό. Πολλοί είναι αυτοί που κρίνουν έναν μουσικό με βάση αυτά που έχει συνθέσει,αλλά αυτό δεν είναι και εντελώς σωστό. Ο GUTS σαν σωστός επαγγελματίας και σαν υπέροχος καλλιτέχνης μας χάρισε μερικές στιγμές πραγματικής μουσικής απόλαυσης με τα electro/hip hop/dub μουσικά ηχοτοπία του. Όντας χαμένος στον δικό του κόσμο κατά τη διάρκεια των τραγουδιών,αλλά με πολύ μεγάλη επικοινωνιακή διάθεση στα διαλείμματα αυτών,έδειξε περίτρανα πως όταν αγαπάς τη μουσική και έχεις εύρος ακουσμάτων,αυτό αποτυπώνεται άριστα και στους όποιους δικούς σου πειραματισμούς. Το σετ του περιελάμβανε μουσικές από όλα τα δισκογραφικά του εγχειρήματα γεγονός που άρεσε σε όλους και ο ίδιος έμοιαζε να απολαμβάνει κάθε στιγμή της αλληλεπίδρασης του με το κοινό που συμμετείχε ενεργά σε κάθε επιλογή του. Με μεγάλη μου χαρά άκουσα και την αγαπημένη μου διασκευή στο “I want you tonight” του Christophe,αλλά δυστυχώς δεν είχα την χαρά να ακούσω και το “And the Living is Easy” που με τόση αγωνία περίμενα. Όπως και να 'χει όμως κύλησαν υπέροχα,και ο GUTS μας αποχαιρέτησε με ένα φωτεινό χαμόγελο υποσχόμενος πως σύντομα θα ξαναεπισκεφθεί την πόλη μας.

Η ώρα είχε φτάσει αισίως 23:10 και σχεδόν τα πάντα ήταν έτοιμα για να ανέβει στη σκηνή ο Παριζιάνος Wax Tailor για το υπέροχο (Full band παρακαλώ) show που μας είχε υποσχεθεί. Πριν περιγράψω την εμπειρία μου όμως θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή. Η Hip-Hop είναι ένα μουσικό είδος που δεν περιλαμβάνεται στα αγαπημένα ακούσματα μου. Παρόλα αυτά η Γαλλική σκηνή του συγκεκριμένου είδους πάντα ήταν μια ευχάριστη ακουστική πρόκληση καθώς κρύβει έναν τρομερό λυρισμό και δυναμισμό που ξεφεύγει από το δήθεν της Αμερικάνικης και λοιπής Ευρωπαϊκής Hip-Hop κουλτούρας. Και ο Wax Tailor είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους αυτής της σκηνής αν και οι τραγουδιστές με τους οποίους επιλέγει να συνεργαστεί δεν τραγουδούν στην Γαλλική,αλλά στην Αγγλική γλώσσα! Εισαγωγής τέλος όμως και ας περάσω στην ουσία του πράγματος.

Καταρχήν ήταν πραγματικά υπέροχο το γεγονός ότι ο Wax Tailor επέλεξε να κάνει ένα full band show,γεγονός που σηματοδότησε την ταυτόχρονη ύπαρξη επί σκηνής,τσέλου,βιολιού και φλάουτου για να συμπληρώνουν την δική του παράσταση στα πικάπ. Επίσης η επιλογή να έχει μαζί του δύο διαφορετικούς τραγουδιστές αποδείχθηκε σοφή καθώς τόσο η Charlotte Savary,όσο και ο Mattic έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής. Εν τέλει θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθώ και στην παρουσία της Ludivine Issambourg στο φλάουτο καθώς ήταν επί σκηνής και συνόδευε τον Wax Tailor σε όλη τη διάρκεια του σετ του οργιάζοντας κυριολεκτικά με το παίξιμο της!

Γνωρίζοντας την αποθέωση τόσο κατά το ανέβασμα του στη σκηνή,όσο και μετά τη λήξη του show ο Tailor και οι συνεργάτες του χάρισαν στο κοινό της Θεσσαλονίκης 1h 35mins γεμάτα με hip hop,funk,soul,breakbeat ήχους που έκαναν ακόμα και τον πιο αδιάφορο να μη σταματά να χοροπηδά και να συμμετέχει στο πάρτυ που είχε στηθεί στην αρένα. Ο κόσμος με τη σειρά του δεν σταμάτησε λεπτό να χορεύει και γενικά να κινείται ρυθμικά σε κάθε τραγούδι,με αποκορύφωμα τα “Que Sera Sera” και “Positively Inclined”,όπου κυριολεκτικά έγινε το έλα να δεις! Κατά τα λοιπά το σετ του περιείχε πολλές από τις επιτυχίες του,με τα “House of Wax”,”The Games you Play”,”Where my heart's at”,”Say Yes” (στο οποίο και πάλι έγινε πανικός) να ξεχωρίζουν. Μετά το κλείσιμο του σετ του ο Wax Tailor δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει το κοινό της Θεσσαλονίκης για την θερμή υποδοχή και για την στήριξη και είπε εμφανώς ευχαριστημένος πως επειδή οι εμφανίσεις του στην Ελλάδα ήταν οι τελευταίες της περιοδείας του,ήθελε να δώσει στο κοινό κάτι το πραγματικά ξεχωριστό (και μεταξύ μας το κατάφερε και με το παραπάνω).

Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να βρω κανένα αρνητικό στην συγκεκριμένη συναυλία. Κοινό και καλλιτέχνης έφυγαν κάτι παραπάνω από ευχαριστημένοι και εγώ το μόνο που έχω να πω είναι πως εύχομαι να έχουμε διαρκώς στην πόλη συναυλιακά δρώμενα με την προσέλευση και την ενέργεια που είχε η συγκεκριμένη εμφάνιση.

Κείμενο-Φωτογραφίες

Γιώργος Παρδάλης