rockarolla-radio-logo
listen-live

                       .

{fcomment}

Συνέντευξη με τους Leόn

Η Ρένα Καλπάκη συνομιλεί με τον Leόn, τον νεαρό που ηγείται της ομώνυμης πολυσυλλεκτικής ελληνικής μπάντας, σε μια κουβέντα γεμάτη νεανική φρεσκάδα και κοσμοπολίτικο αέρα.

 

 

 

http://www.myspace.com/leontv

 

 

  1. Η μουσική σας αποπνέει ένα κοσμοπολίτικο αέρα, συνδυάζοντας νεανική φρεσκάδα και προβληματισμό. Από ποιες μουσικές επιρροές ή/και προσωπικά βιώματα προκύπτει αυτό?

Από τα ταξίδια και τις εικόνες που έχω καταγράψει,από προσωπικά βιώματα,απ’την παρατήρηση και τη πίστη που έχω στους ανθρώπους.Απ’τους φίλους μου και την αλήθεια που υπάρχει μεταξύ μας.Από τα διαφορετικά είδη μουσικής,την αισθητική και τη στάση ζωής που δημιουργείται μέσα απο αυτά.Απο ταινίες,φωτογραφίες και άλλες μορφές τέχνης.Από την αγάπη που δε έρχεται για πάντα,παρα για στιγμές.Απο τη παιδική ηλικία.Από τη μεγάλη γιορτή που θέλω να έρθει.Απο όνειρα που βλέπω ή πράγματα που φαντάζομαι όταν είμαι ξύπνιος.Από το ότι είμαστε όλοι τόσο περίπλοκοι,διαφορετικοί και μοναδικοί και την ίδια στιγμή είμαστε το ίδιο.

  1. Τι σας ώθησε να απευθυνθείτε στα αυριανά παιδιά μέσα από το single “To the children of tomorrow” , όντας κι εσείς κοντά σ’αυτή την ηλικία?

Είμαι κοντά σε αυτή την ηλικία όντως,οι αναμνήσεις είναι νωπές.Όμως δεν είμαι πια εκεί ακριβώς.Όταν ξεκίνησα αυτό το πρότζεκτ είχαν μόλις συμβεί κάποια γεγονότα στη ζωή μου που σήμαναν το τέλος της αθωότητας.

Η αγνότητα, η ενέργεια, ο παλμός, ο έρωτας, τα όνειρα, η συλλογικότητα, η φαντασία, το χρώμα και το πάθος της εφηβείας είναι ο οδηγός μου.Όταν έγραφα αυτό το κομμάτι ένιωσα ένα συναίσθημα ικανό να ξεπεράσει τη φθορά, τη κούραση, τη ρουτίνα, τη πονηριά και το φόβο.Μια δύναμη που σε βγάζει νικητή μέσα και από τις πιο σκοτεινές στιγμές.Θέλω να πιστεύω πως κάποια γενιά στο μέλλον θα ενώσει τις δυνάμεις της για να πάει ο άνθρωπος ψηλότερα.

  1. Ποια άλλα κοινά στοιχεία μπορούν να αγγίζουν ένα νέο στην Ελλάδα και κάποιον που ζει κάπου στην Ευρώπη? Είμαστε ένας κόσμος μόνο όταν αγοράζουμε? (“we’re one world, when we buy”)

Ακριβώς αυτό είμαστε. Τα σύνορα έπεσαν. Όχι όμως για να ενώσουμε τις φωνές μας, για να μάθουμε ο ένας από τη διαφορετικότητα του άλλου,αλλά για να αλωνίζουν οι πολυεθνικές εταιρίες ανενόχλητες στα πιο βασανισμένα μέρη, αναζητόντας πιο φθηνά εργατικά χέρια και λιγότερο αυστηρά οικολογικά και εργασιακά μέτρα.

Εδω και χρόνια, η βιομηχανία του μάρκετινγκ παρουσιάζει εικόνες ενός κόσμου σε ευημερία, χωρίς σύνορα, όπου όλων των ειδών οι διαφορετικοί άνθρωποι τελικά ενώθηκαν κάτω απ’την ομπρέλα της Χ εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, παράδειγμα. Όμως οι πόλεμοι συνεχίζονται, οι θρησκείες διχάζουν, ο ρατσιμός δεν έχει εξαλειφθεί, οι ανισότητες είναι τεράστιες και είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία ακόμα αδυνατεί να καταλάβει την παγκοσμιοποίηση έτσι.

Έχουν γίνει βήματα μπροστά σε σχέση με το παρελθόν αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να μιλάμε για μια παγκόσμια και ανθρώπινη κοινωνία.

  1. Η μουσική μπορεί να αποτελεί ένα είδος επανάστασης?

Δε ξέρω για τι επανάσταση μιλάτε αλλά η μουσική σου μαθαίνει πολλά για τον ευατό σου.Αυτό κατά την αποψή μου δεν είναι λίγο.

  1. Τι σας δίνει δύναμη να προχωράτε στο χώρο της μουσικής και τι είναι αυτό που σας απογοητεύει?

Ό,τι με απογοητεύει δε μπορεί να συγκριθεί καν με αυτά που μου δίνουν δύναμη. Αυτά που μου δίνουν δύναμη είναι περισσότερα και απείρως πιο σημαντικά. Με απογοητεύουν «οι τυχοδιώκτες που όλα κάτι τους θυμίζουν,
κάτι που πάντοτε σε λίγο το ξεχνάνε και ναρκωμένοι αναρωτιούνται πόσο αξίζουν, τα κρύσταλλα στα τζαμιά που γυαλίζουν » (Π.Παυλίδης,Grand Hotel).

Θα ήταν ωραίο για εκείνους να τους είχαμε στο πάρτυ μας.

6. Υπάρχει πολύς κόσμος που συμμερίζεται αυτή τη χαρά και τον ενθουσιασμό που βγαίνει στα τραγούδια σας. Πώς μπορούμε να τα διατηρήσουμε?

Σας ευχαριστώ για αυτό που λέτε.Αυτό το ερώτημα δεν μπορώ να σας το απαντήσω γιατί δε γνωρίζω το τρόπο,δεν γνωρίζω κάτι που εσείς δεν γνωρίζετε, έχω τους ίδιους προβληματισμούς. Αυτό που ξέρω είναι οτι μπορούμε.

7. Οι ποδοσφαιρικές ικανότητες του Μαραντόνα πώς σας εμπνέουν μουσικά?

Αγαπώ το ποδόσφαιρο, έπαιζα χρόνια και εκεί έμαθα πως λειτουργεί μια ομάδα, η ψυχολογία της και οι ισσοροπίες που απαιτούνται.

Ο Μαραντόνα μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια,που έβλεπα μάτς με το πατέρα μου και τον αδελφό μου. Έπαιρνε τη μπάλα και έκανε απίστευτα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Ένα performance που ξεκινούσε από τη στιγμή που έμπαινε στο γήπεδο,κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά τη λήξη του.

  1. Ο τίτλος του debut album σας(“Futrue”) είναι ένας αναγραμματισμός της λέξης “Future”. Είναι άραγε τόσο απλό να αλλάξουμε το μέλλον?

Δε ξέρω. Ξέρω μόνο οτι αξίζει να προσπαθούμε γιατί έχουμε μια και μοναδική ζωή. Τα σύμβολα, οι λέξεις, να είναι ταυτόχρονα και ερωτήματα. Το μέλλον δεν είναι ανεξάρτητο απο εμάς, το διαμορφώνουμε τώρα και εμείς με τις πράξεις μας.

 

FACEBOOK

TWITTER

Twitter